Een tijd om te bidden, een tijd om te rusten, en tijd om te denken en natuurlijk ook een tijd om te vieren. Te genieten. Te feesten.

God geeft ons zoveel: de mensen om ons heen, de schoonheid van natuur, eten, genoeg om van te leven of zelfs veel meer. Gezondheid, een opleiding. Toch is er ook zoveel mis in de wereld waar we leven. Daar willen we bij stil staan.

We willen kijken hoe we dingen kunnen veranderen. We willen zoeken naar het goede, en het goede doen. Als we nadenken over alles wat er gebeurt in de wereld kunnen we niet anders dan zeggen dat we zelf medeplichtig zijn aan dingen die gebeuren. We zijn schuldig. Hoe kun je dan nog vieren? Moeten we niet al onze talenten, mogelijkheden en tijd gebruiken om zo snel en zo hard mogelijk aan de slag te gaan om een betere wereld te bouwen?

Ja. Dat moeten we zeker.

Maar niet vanuit een schuldgevoel. Niet vanuit een angst om alleen het goede te mogen doen. Nee. We moeten het niet.

Al onze schuld, alle rotzooi en lelijkheid die we hier met z’n allen maken zijn er. We kunnen het niet wegpraten. Maar daar middenin was Jezus. Is God nu aanwezig. Maakt Jezus door zijn dood & nieuw leven alles nieuw. Brengt hij nieuwe hoop. Onzichtbaar nog vaak voor ons. Te ver van ons af soms. Maar er is een nieuw begin geweest. Jezus geeft ons vrijheid, visie, en is samen met ons hard bezig om dat nieuwe begin steeds groter te maken.

Het wringt. Het voelt raar om te vieren in een wereld vol nood. Maar tegelijkertijd willen we tekenen zijn van die nieuwe wereld die komt. Door dingen te doen. Maar ook zeker door te vieren. Door te zien wat er wel goed is. De vrijheid die God ons geeft te leven. En dat kunnen we op heel veel manieren!

Kampvuurtjes met mooie mensen eromheen. Goeie gesprekken. Muziek! Neem een instrument mee als je er een hebt! Genieten van eten. Ruimte voor creativiteit in het hele programma. En we nodigen nog wat bandjes uit 🙂