Zondag. Een dag waarop we uit konden slapen!
Chocoladevlokken (wel Utz, niet vega) en een eitje bij het ontbijt.
Een dag waarop we een heleboel zondagse visite kregen. Het Kleiklooster uit Amsterdam kwam langs, families, kinderen, huize Humus was goed vertegenwoordigd, en mensen uit het dorp kwamen voor de dienst.

Tijdens de ochtenddienst zaten we met een groep van rond de 60 mensen. Een kerkgevoel. Dat paste niet meer in onze ‘gewone’ kapel. Gelukkig is er hier genoeg ruimte om een andere kerkzaal te bouwen.
Mooi klanken van Taizé liederen, begeleid door cello, hobo en gitaar. Een pianist voor de andere liederen. Zoals:

Make me a channel of your peace.
Where there is hatred let me bring your love.
Where there is injury, your pardon, Lord
And where there’s doubt, true faith in you.

Oh, Master grant that I may never seek
So much to be consoled as to console
To be understood as to understand
To be loved as to love with all my soul.

Make me a channel of your peace
Where there’s despair in life, let me bring your hope
Where there is darkness, only light
And where there’s sadness, ever joy.

Make me a channel of your peace
It is in pardoning that we are pardoned
In giving to all men that we receive
And in dying that we’re born to eternal life.

Gabi van de kerk van de Nazarener uit Utrecht sprak over Jesaja 58. Haar favoriete stuk uit de bijbel. ‘Als jullie vasten, scheur dan niet je kleren, maar deel je eten met hen die honger hebben’. Het gaat er niet om dat de regel precies wordt gevolgd, maar om het idee achter de regel. Veel van ons zijn bezig om ons brood te delen met de armen. We nemen vluchtelingen in huis op. Hebben een wormencompostbak in onze keuken.
Aan het einde van het hoofdstuk wordt er gesproken over de sabbat. Ook hier gaat het er niet om dat we precies de rust van de sabbat volgen. Dat deden de joden allemaal heel goed. Daar zijn we zelf ook vaak goed in (of niet). Maar de sabbat is bedoeld om, na 6 dagen werken, een dag te hebben om de afhankelijkheid van God te belijden. Om te erkennen dat het niet van ons afhangt, maar dat God voor de broodwinning zorgt. En voor ons, dat wij ons heel hard kunnen inspannen om de wereld mooier & eerlijker te maken. Maar dat wij uiteindelijk in Gods plan werken, en hij niet in ons plan. En dat hij doorgaat, ook als wij een dag rust nemen. Of een week, zoals we hier doen.

Na de dienst was er tijd voor ontmoeting. Ik raakte in gesprek met Simone, en ze vertelde over een wijnboer uit Frankrijk. Op een dag was hij hard op zijn land bezig, toen de pastoor langskwam. Deze sprak hem aan en zei: ‘wat een mooie wijngaard heb je hier toch, wat werken jij en God hier toch mooi samen’. De wijnboer antwoordde: ‘je had het eens moeten zien toen God het nog alleen deed…’.

’s Middags, tijdens de workshop van Fransiscaans Milieuproject Stoutenburg, vertelden Marco en Marjan over hoe zij leven in een oud herenhuis, midden in de natuur. In de loop van de jaren, ontdekten zij dat er voor hen drie pijlers zijn: gemeenschap, spiritualiteit en milieu (of natuur). Samen het leven leven, en in het eigen onderhoud voorzien. Samen de dag beginnen met een meditatieve wandeling, door de jaargetijden heen, en samen de dag afsluiten. Afhankelijk zijn van wat de tuin levert, na noeste arbeid door bewoners en bezoekers die rust en verbondenheid zoeken. Thee – vers, en gedroogde in de winter. Nu nog een weekje veel tomaten, ieder seizoen zijn eigen karakter. Bijzonder om te zien hoe leven ook kan.

En hoe wij daar iets van mee kunnen nemen. We mochten ieder een plekje in de mooie natuur zoeken die de Eemlandhoeve rijk is. Kijk wat er om je heen is, boven je, onder je – en ik zag de verscheidenheid van gras, hoe de zon langzaam de schaduw deed wijken; ik zag hoe er, naast de gedachten en gevoelens die door mij heen gingen, een zee van ruimte was. En daarna mochten we bedenken wat wij in een ochtend- of avondmeditatie zouden willen zien. Stilte, natuur, met de voeten in de poel zitten, samen zingen, bewegen, terugkijken. En daarna maakten we in twee groepen een avond- en ochtendmeditatie die onze elementen bevatten. En mooie oefening in hoe je bijv. als gemeenschap(je) samen een rustmoment kunt vormgeven.

Gedurende de dag was er tijd voor ontmoeting, tussen al die bevlogen en minder bevlogen mensen. Soms voelde het als weerzien van familie, die je jaren niet hebt gezien. En het leren kennen van nieuwe mensen, die zomaar aan konden sluiten. Met hun eigen verhalen & verlangens.
Meerdere keren hoorde ik dat mensen hier zo makkelijk diepe gesprekken hebben over wat ze belangrijk vinden in het leven. En tijd hebben om na te denken, zich te bezinnen hierop.

Willem & Wilma