Door Wilma

Ik heb kunnen uitslapen.
Ik ben de hele ochtend nog niemand tegen gekomen behalve mijn kat.
Het regent.
De afgelopen week voelde zo natuurlijk

Het te kort slapen
maar altijd op kunnen staan
te bidden
en dan pas te ontbijten.

Het nooit alleen zijn
maar het strobed delen met 6 anderen
in het gebed vermengen
de verschillende stemmen zich met elkaar

Tijdens het eten pakken
wachten op elkaar
lachen met elkaar
Onder de maaltijd
praten en eten
Nu eet ik alleen

Ik dacht dat ik moe zou zijn
alleen zou willen zijn
rust nodig zou hebben
Maar het leven samen
in het ritme van bidden en werken
Voelde al na een paar dagen
zo thuis zo natuurlijk

Ik denk terug aan wat ik het gaafst vond
ik zou iets eruit willen halen
om dat te bewaren
Ik vind niets
want alle dingen die daar waren
vond ik al leuk
wilde ik al doen
maar het samen doen
maakte dat het werkte
en dat ik in al dat doen
kon zijn
kon praten met mijn schepper
naast Jezus kon zitten

Al die mooie individuen
ik weet niet eens wat ze allemaal doen
waar ze in hun hoofden mee bezig zijn
maar we hebben samen gebeden
samen gezongen
onze verlangens gedeeld
samen gegeten
rond een vuur gezeten
samen gerust en geleerd
geluisterd en gezien

samen geleefd