Kijk ze eens gaan, de vrouwen en mannen van het KloosterBoerderijFestival! Na een ochtendgebed en ontbijt beginnen ze weer aan het werk op de boerderij. Er wordt gemaaid, gehakt, gegraven en enorm veel onkruid gewied.

De mensen die hier al een paar dagen zijn beginnen zo langzamerhand te wennen aan het ritme, en aan de boerderij. Steeds meer mensen weten waar het gereedschap hangt en hoe zevenblad eruitziet. We leren elkaar steeds beter kennen, en doen nieuwe ervaringen op. Zo weten steeds meer van ons hoe het is om op een hooizolder onder een gieter te douchen.

Na nog een gebed, en een lunch van zelfgebakken biologisch brood komt Irene ons vertellen over de Christian Peacemaker Teams (CPT)

Ze vertelt ons over de projecten van CPT, waarbij telkens een groep geëngageerde christenen op een geweldloze manier probeert een conflictsituatie te transformeren. Ze zitten onder andere in Colombia, Irakees Koerdistan, Canada (bij de oorspronkelijke bewoners) en in Palestina. Irene is zelf bij het team in Palestina geweest, en vertelt ons meer over het conflict daar, over vijandsbeelden, en hoe complex de situatie is. Ze laat ons een film zien over Palestijnse Christenen, en hun geschiedenis. Ze daagt ons uit door ons mee te geven dat het belangrijk is elkaar te proberen te begrijpen, en je strijd geweldloos te voeren. Maar geeft ons ook het volgende citaat van bisschop Desmond Tutu mee: “If you are neutral in situations of injustice, you have chosen the side of the oppressor. If an elephant has its foot on the tail of a mouse and you say that you are neutral, the mouse will not appreciate your neutrality.” Een uitdagende presentatie, waar we zeker meer over zullen doorpraten met elkaar.

Tussen de geplande programma-onderdelen door vloeit het festival ook steeds meer over met de creativiteit van de deelnemers. Zo zijn er ’s avonds vaak jamsessies, worden er wegstreep-gedichten gemaakt, en is er een kathedraal van blokken gebouwd.

Sinds gisteren is er ook een bijzondere groep deelnemers aan het festival. Tien mensen van een Iraanse bijbelclub. Waar het in het begin een beetje leek alsof we gesplitst waren in twee groepen begint er steeds meer kruisbestuiving plaats te vinden. Vandaag hebben een paar Iraanse vrouwen het avondeten gekookt, en heeft een vrouw verteld over haar bekering tot het christendom.

Voor het avondgebed hebben we speciaal gezocht naar liedjes die zowel in het Nederlands als in het Farsi bestaan, zodat we samen tweetalig konden zingen.

Om de dag helemaal af te maken heeft Strohalm BV een prachtig concert gegeven. Met humoristische liedjes als “Sliedrecht Levenslang” waarin de singer-songwriter afrekend met zijn geboortedorp. Maar ook een serieuze tekst over privilege:”Als je de wind altijd mee hebt, voel je hem niet meer” (mijn lievelings). En dat eindigde natuurlijk weer in een prachtige jamsessie!

-Herman