Een paar jaar geleden liepen hier nog monniken door de gangen. Nu lopen wij er. In stilte, door het oude slotklooster. Het KloosterBoerderijFestival is begonnen! Vrijdag 11 augustus 2017, en het is echt. We hebben gegeten in de refter. Meegebeden met Nieuw Sion. Gekookt in de keuken waar niet zo lang geleden nog monniken kookten.

Deze eerste dag was vooral een dag van samen opbouwen, de weg kwijt raken in het klooster, tentjes opzetten naast het klooster, bijpraten, nieuwe mensen leren kennen, de keuken ontdekken, en de plek ons ‘eigen’ maken.

 

Peter Dullaert, van Nieuw Sion, gaf ons een rondleiding. Hij vertelde dat tot 1960 niemand het klooster in mocht, behalve de broeders. Die deden een levensgelofte: gehoorzaamheid, armoede, zuiverheid, en een leven lang leven op deze plaats. Eenmaal binnen kwam je niet meer buiten. Als je tenminste het strenge leven aankon. Het klooster was een dorp, met ziekenhuisje, smit, kleermaker, boekbinderij, bakkerij en een grote boerderij. Het klooster leefde bijna zelfvoorzienend. Zelfs bij het gebed mochten alleen mannen komen. De monniken spraken bijna niet, maar 1 uurtje per week, en communiceerden in een soort gebarentaal. Die stilte is nog heel erg voelbaar in het klooster. In de kruisgangen in het hart van het klooster mag ook nu niet gesproken worden. Even een moment stilte, tussen de toiletten en de keuken. Het leven van deze monniken staat haaks op de maatschappij, toen al, maar zeker vergeleken met de wereld waarin we nu leven. Het zet ons aan het denken.

Verder hebben we een vuurtje gestookt, ontdekt wie er allemaal een geheim dichter is, en wie er streepjessokken aanheeft. Wie er allemaal wel eens heeft bedacht om broeder/zuster te worden… Toch een hele hoop!

Het wordt een mooie week, en ik ben heel benieuwd hoe de stilte en de geschiedenis van deze plek invloed hebben op dit heden.

– door Wilma –